Peppertime!
Eindelijk was het zover, na lang wachten mochten we onze pup Pepper - tot dan toe luisterend naar Straw(berry Milkshake - ophalen. De weken ervoor waren we bezig geweest met de voorbereidingen. Spullen aanschaffen, informatie inwinnen over hondenscholen, dierenartspraktijken en inlezen over alles rondom de komst van een pup.
Het is onze eerste eigen hond. We zijn wel honden gewend van thuis uit, maar nog nooit zelf eentje gehad. Jaren was het onderwerp van gesprek. De kinderen hadden het al veel eerder gewild, maar wij schoven de beslissing voor ons uit.
Keuze ras
Eenmaal de knoop doorgehakt dat we het gingen doen, kwam de vraag: welk ras. Ons oog viel op een Cocker Spaniël. Na een uitgebreide zoektocht omtrent het ras en fokker werd ons ingefluisterd dat dit ras waarschijnlijk niet zo goed bij ons drukke gezinsleven zou passen ivm de benodigde vachtverzorging, dagelijks minimaal 30 minuten kammen.
De zoektocht ging verder en zo kwamen we uit bij een Welsh Springer Spaniël. Ook hier spraken we verschillende fokkers, waaronder Sminiastate. Na een prettige telefonische kennismaking gingen we langs bij Danielle om de honden ‘in het echt’ mee te maken. Tot dan toe hadden we alleen op internet het ras bekeken. Helemaal blij reden we terug uit Akkrum. Dit was wat ons betreft het ras en ook de kennel en fokster spraken ons heel erg aan.
Eindelijk is het zover
Het lange wachten brak aan. Tot zondagochtend 9 juni. Een beetje gespannen reden we naar Akkrum. Niet echt een idee wat ons te wachten stond, ondanks al het inlezen vooraf.
Met blij geblaf werden we ontvangen door de grote honden. Pepper was al in de woonkamer en mochten we direct in onze handen nemen. Nadat al het papierwerk rond was, we de nodige informatie en genoeg voer voor de eerste weken mee kregen liepen we - nog enigszins onwennig - met onze pup de deur uit. Op schoot mee naar huis. Van m’n trui bleef weinig heel, want Pepper was erg nieuwsgierig en wilde alles zien en ruiken.
Eenmaal thuis werd het huis rustig verkend. Na wat voer ging ze liggen slapen in de mand. De dag kabbelde voort en verliep voorspoedig.
Eerste nachten
De eerste nachten sliep Pepper boven naast ons bed in haar mand. Als ze even onrustig was legde ik m’n hand in haar mand en pakte ze met haar bekje zachtjes m’n vingers. Het leek haar rustig te maken. Halverwege de nacht één keer eruit voor een plasje. Het donker buiten vond ze maar niks. Terug naar boven viel ze snel weer in slaap.
Na de tweede nacht sliep Pepper in haar bench beneden in de hal. Ondanks dat de kinderen heel goed rekening hielden met de jonge pup en haar benodigde slaap - het was nog nooit zo rustig in huis - was deze plek toch nog te druk. Hoe stil we ook deden, Pepper werd snel wakker overdag en kreeg zo onvoldoende rust. De bench werd verplaatst naar de bijkeuken. Eenmaal hier sliep ze langer en vaster. Ook de nachten gingen goed en na de zesde nacht sliep ze gewoon de hele nacht door. Heerlijk! Zo kreeg ik ook weer een beetje rust, want tot dan toe had ik toch behoorlijk op de waakstand gelegen ‘s nachts, dus mijn batterij raakte aardig leeg.
Eerlijk is eerlijk; een pup is intensief zo’n eerste week. Misschien nog wel intensiever dan een baby….
Gedurende de week werd Pepper overdag steeds vrijer. En ja, ook de tandjes gingen verkennen. Van bank, tot mand, tot kleed, tot kindervoetjes 🥴(auwwwww)....
Loslopen bij De Potten
Een buurvrouw uit de buurt (Tess) is hondentrainster en zij moedigde ons aan om mee te gaan naar een recreatiegebied in de buurt. Na een nog beetje bange kennismaking met haar honden liepen we het park in. Tess adviseerde mij Pepper direct los te laten. Niet iets wat me heel makkelijk afging, want zou ze naar mij luisteren en bij me blijven? En wat deden al die andere grote honden met zo’n kleine pup?
Nergens voor nodig, deze angst. Pepper vond het prachtig en alles was machtig interessant. Al snel rende ze stoer achter de grote honden aan en als ik haar riep kwam ze blij op me afgestormd.
Het water in vond ze nog maar niks. Dus als de grote honden vrolijk achter een bal het water in stoven, bleef zij nieuwsgierig aan de waterrand zitten.
Boevengedrag
Na de eerste week werd Pepper steeds vrijer. Ook in de tuin. Onze tuin grenst aan een vaart, dus we hadden een nieuw hek geplaatst bij de steiger. Helaas bleek de opening tussen de spijlen nog te groot en kon ze zich er makkelijk doorheen wurmen. Snel nog maar wat extra gaas langs het nieuwe hek.
Tussen de heggen met de buren zat al gaas, maar dit bleek voor Pepper geen barrière om toch even de tuin van de buren te gaan verkennen. Ook hier dus nog maar weer extra gaas plaatsen. Zelfs dat hielp niet. Pas nadat het goed ingegraven was kon ze er niet meer doorheen en bleek de tuin Pepper-proof. Of toch niet?
De borders, met grote hortensia's, vlinderstruiken en andere bloemrijke planten bleken fantastisch om doorheen te stuiven. Tijdens haar ‘rush’ door de border knakte ze menige tak en deze nam vervolgens dolblij mee het grasveld op. Wij waren hier iets minder blij mee. Hoe later op de avond, hoe enthousiaster het spel en hoe ongrijpbaarder ze werd. Boevengedrag!
De eerste opvoedkundige correcties hebben plaatsgevonden en lijken effect te hebben. Hopelijk houden we dit vast, want de planten in de tuin kunnen een pup nog enigszins verdragen, maar de borders gaan een volwassen Welsh niet overleven.
Resumé
De eerste twee weken met Pepper waren intensief, vermoeiend, verrijkend, bij tijd en wijlen frustrerend, maar bovenal fantastisch!
Reactie plaatsen
Reacties